Η μουσικοθεραπεία αποτελεί μια θεραπευτική προσέγγιση, μια μη λεκτική μορφή ψυχοθεραπείας η οποία συγκαταλέγεται στις θεραπείες μέσω τέχνης. Μέσα από τη χρήση του μουσικού κλινικού αυτοσχεδιασμού, χρησιμοποιώντας ποικίλ μουσικά όργανα, του φωνητικού αυτοσχεδιασμού, της δημιουργίας-συγγραφής και ερμηνείας τραγουδιών και άλλων μουσικών δραστηριοτήτων και μουσικοθεραπευτικών παρεμβάσεων, δημιουργείται ένας νέος μουσικός κώδικας, μια μουσική γλώσσα που αντανακλά την ψυχοσυναισθηματική κατάσταση των εμπλεκομένων.

Η μη λεκτική πτυχή της μουσικής έχει τη δύναμη να γεφυρώσει το χάσμα που δημιουργείται στην επικοινωνία , σπάζοντας τη σιωπή μέσα από το κανάλι της μουσικής δημιουργίας.

Η ευεργετική επίδραση της μουσικοθεραπείας ενισχύει την ψυχική ανθεκτικότητα των συμμετεχόντων, βελτιώνει την αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση τους, μειώνει το άγχος και το stress, καλλιεργεί την αυθόρμητη εκφραστική και δημιουργική ικανότητα, την αναγνώριση και έκφραση συναισθημάτων με δημιουργικό τρόπο καθώς και την συναισθηματική αποφόρτιση και διαχείριση εντάσεων μέσω της μουσικής εμπειρίας.

Οι συμμετέχοντες ερχόμενοι σε επαφή με τις βαθύτερες προσωπικές τους ανάγκες και σκέψεις, συναντούν και δίνουν χώρο να αναδυθεί ο δημιουργικός τους εαυτός, μέσα σε ένα ασφαλές μουσικό καταφύγιο-μουσικό πλαίσιο, στο οποίο γίνονται αποδεκτοί με σεβασμό απέναντι στην μοναδικότητα της προσωπικότητάς τους.

Δεν απαιτείται καμία γνώση μουσικής ή κάποιου μουσικού οργάνου, παρά μόνο η επιθυμία εξερεύνησης ενός διαφορετικού τρόπου έκφρασης και επικοινωνίας.

Η Δραματοθεραπεία εντάσσεται στην κατηγορία θεραπειών μέσω τέχνης.

Αποτελεί μια ολοκληρωμένη ψυχοθεραπευτική προσέγγιση, η οποία αξιοποιεί με μοναδικό και πολυδιάστατο τρόπο την δραματουργική ικανότητα του ανθρώπου.

Αξιοποιεί τη θεατρική τέχνη και τα παιχνίδια ρόλων ως βασικά θεραπευτικά μέσα καθώς και τη φωνή, κίνηση, τον αυτοσχεδιασμό, το σενάριο, τις μάσκες.

Όλες αυτές οι τεχνικές σε συνδυασμό με την ύπαρξη ενός θεραπευτικού πλαισίου ενθαρρύνουν τον θεραπευόμενο να διερευνήσει και να ανακαλύψει πτυχές του εαυτού του στις οποίες δεν είχε πρόσβαση και επίγνωση, να διαχειριστεί εσωτερικές συγκρούσεις με στόχο την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης και της αυτογνωσίας του.

Η Χοροθεραπεία, γνωστή και ως Χοροκινητική Θεραπεία ή Ψυχοθεραπεία μέσω Κίνησης και Χορού, αποτελεί μια μορφή ολιστικής Ψυχοθεραπείας.

Αυτή η προσέγγιση προάγει την ενότητα μεταξύ σώματος και ψυχής, καθώς και μεταξύ συναισθημάτων και σκέψης.

Ο θεραπευόμενος αποκτά επίγνωση της αλληλεπίδρασης αυτών των στοιχείων και συνειδητοποιεί ότι συνιστούν μια ενιαία ολότητα.

Η Χοροθεραπεία αξιοποιεί τον ρυθμό, είτε αυτός προέρχεται από τη μουσική είτε είναι εσωτερικός, και ενθαρρύνει την αυτοσχεδιαστική κίνηση και ροή.

Δεν πρόκειται για μια τεχνική χορού, καθώς εστιάζει στην αυθόρμητη έκφραση του ατόμου, αποφεύγοντας τη
μίμηση ή την εκμάθηση συγκεκριμένων κινησιολογικών προτύπων.

Η ελεύθερη κίνηση λειτουργεί ως μέσο έκφρασης, παρόμοια με τους ελεύθερους συνειρμούς που
χρησιμοποιούνται στην ψυχαναλυτική θεραπεία.

Μέσω αυτής της ελεύθερης κίνησης, μπορούμε να έρθουμε σε άμεση και χαλαρή επαφή με τον εαυτό μας και τους γύρω μας.

Σύμφωνα με τη Βρετανική Ένωση Εικαστικής Ψυχοθεραπείας (ΒΑΑΤ), η θεραπεία μέσω της τέχνης αποτελεί μια μορφή ψυχοθεραπείας που αξιοποιεί την τέχνη ως κύριο μέσο έκφρασης και επικοινωνίας.

Η συγκεκριμένη προσέγγιση συνδυάζει τη λεκτική επικοινωνία με την καλλιτεχνική έκφραση του ατόμου, με στόχο τη βελτίωση της συναισθηματικής, σωματικής και νοητικής
του υγείας.

Αποτελεί μια προβλητική τεχνική, καθώς τα εικαστικά υλικά που χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια της δημιουργίας των έργων σε μια συνεδρία προσφέρουν τη δυνατότητα για συμβολισμό και τη διαμόρφωση μιας διαφορετικής «γλώσσας» ανάμεσα στον θεραπευτή και τον θεραπευόμενο.

Ένας από τους βασικούς θεραπευτικούς στόχους της εικαστικής ψυχοθεραπείας, μέσω της χρήσης διαφόρων καλλιτεχνικών υλικών ( χρώματα, πηλός, κ.ά.), είναι η επίτευξη συνειδητοποίησης και ανάπτυξης σε ατομικό ή ομαδικό επίπεδο, μέσα σε ένα περιβάλλον εμπιστοσύνης και ασφάλειας.

Η συγκεκριμένη προσέγγιση προσφέρει μια ελκυστική διέξοδο για την αυθεντική έκφραση της ανθρώπινης ψυχής καθώς και εμπειρίες που ευνοούν την προσωπική εξέλιξη και ανάπτυξη.

Η παιγνιοθεραπεία αποτελεί μια θεραπευτική προσέγγιση που αξιοποιεί το παιχνίδι και την τέχνη ως βασικά εργαλεία για την αντιμετώπιση ψυχοσυναισθηματικών προκλήσεων και προβλημάτων συμπεριφοράς.

Είναι ιδιαίτερα χρήσιμη για τα παιδιά που δυσκολεύονται να κατανοήσουν τα συναισθήματά τους και τις αιτίες πίσω από τις συμπεριφορές τους, καθώς
τους παρέχει τη δυνατότητα να εκφράσουν τα συναισθήματά τους χωρίς την ανάγκη να τα περιγράψουν με λόγια.

Αυτή η διαδικασία διευκολύνεται από την ασφάλεια και τη ζεστασιά που προσφέρει η θεραπευτική σχέση με τον παιγνιοθεραπευτή.

Ο κύριος στόχος της παιγνιοθεραπείας είναι να υποστηρίξει το παιδί στην ανάπτυξη ψυχικής ανθεκτικότητας και ενσυναίσθησης, να βελτιώσει τη σχέση του με τον εαυτό του και τους γύρω του, να ενισχύσει τις επικοινωνιακές του ικανότητες και να ξεπεράσει τραυματικές εμπειρίες.